میرزا ابوالفضل ساوجی
میرزا ابوالفضل ساوجی (زاده ۱۲۴۷ هجری قمری - درگذشته ۱۳۱۲ هجری قمری)،[۱] طبیب، خوشنویس، فاضل و محقق معروف زمان ناصرالدین شاه قاجار بود.[۲] وی از اطبای عهد قاجاریه و از جمله چند نفر دانشمندی است، که در تألیف نامه دانشوران و سایر کتابهای منسوب به محمدحسن خان اعتمادالسلطنه، دست داشته‌است.[۳] بین حاج شیخ مهدی شمس العلما عبدالرب آبادی قزوینی، که او هم از دانشمندان طراز اول عصر خود بوده، و در تألیف کتاب نامه دانشوران و سایر کتابهای منسوب به اعتمادالسلطنه کاملاً دست داشته، و او، از نظر همکاری، رقابت و خصومت شدید بوده و هریک برای دیگری کارشکنی می‌کرده است.[۳]
وی پدر ذبیح بهروز، نویسنده، پژوهشگر، و شاعر نامدار معاصر[۲] و فرزند میرزا فضل‌الله ساوجی طبیب و خوشنویس دوران فتحعلی شاه قاجار می‌باشد.
جستارهای وابستهویرایش
پانویسویرایش
- ↑ نعمتی، احمد (۱۳۸۳). ساوه شهر باستانی. انشارات اعلاء. ص. ۷۰–۷۱. شابک ۵-۰-۹۵۴۲۲-۹-۶۴.
- ↑ پرش به بالا به: ۲٫۰ ۲٫۱ شرح حال رجال ایران، مهدی بامداد، جلد ۵، صفحه:۹۹
- ↑ پرش به بالا به: ۳٫۰ ۳٫۱ شرح حال رجال ایران، مهدی بامداد، جلد ۱، صفحه:۵۴
منابعویرایش
- بامداد، مهدی (۱۳۴۷)، شرح حال رجال ایران در قرن ۱۲ و ۱۳ و ۱۴ هجری (جلد ۱ و ۶)، تهران: زوار
